Του Ιωάννη Πινακουλάκη
«Τώρα είναι η ώρα να πάμε μπροστά.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει.
Σας καλώ να συμβάλλουμε όλοι σε μια μεγάλη εθνική προσπάθεια.
Σε μια νέα ενότητα των Ελλήνων για το μέλλον.
Σε μια νέα ενότητα, που θα βασίζεται στις αξίες που όλοι μας μοιραζόμαστε.
Μαζί μπορούμε.
Και μαζί θα πετύχουμε.»
Γιώργος Α. Παπανδρέου, 02.09.2009
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει.
Σας καλώ να συμβάλλουμε όλοι σε μια μεγάλη εθνική προσπάθεια.
Σε μια νέα ενότητα των Ελλήνων για το μέλλον.
Σε μια νέα ενότητα, που θα βασίζεται στις αξίες που όλοι μας μοιραζόμαστε.
Μαζί μπορούμε.
Και μαζί θα πετύχουμε.»
Γιώργος Α. Παπανδρέου, 02.09.2009
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 2009, λίγες ημέρες προ των εθνικών βουλευτικών εκλογών, παρακολουθήσαμε ένα debate μεταξύ του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιωργάκη Jeffrey Παπανδρέου. Το θέαμα που προσωπικά τότε αντίκρισα μου φάνηκε τουλάχιστο γελοίο. Δύο παντελώς ανίκανοι για το αξίωμα του πρωθυπουργού πολιτικοί σε ένα θέατρο του παραλόγου. Ο μεν Κωστάκης έξυπνος μα δειλός και κατά συνεπαγωγή ανίκανος να κάνει ότι χρειάζεται για το καλό του τόπου, ο δε Jeffrey να επιχειρηματολογεί σαν παιδάκι, άλογα και παντελώς ανεύθυνα, λες και απευθύνεται σε ανθρώπους κατώτερης ευφυΐας. Στους τυφλούς φυσικά, ως γνωστόν και λογικό, βασιλεύει ο μονόφθαλμος, σκέφτηκα τότε (που στην συγκεκριμένη περίπτωση θα «έπασχε και από μυωπία»).
Ομολογώ πως σε πολλές στιγμές γέλασα κιόλας. Μου είχα φανεί πραγματικά αστεία η επιχειρηματολογία του Παπανδρέου! Οι λύσεις που προσέφερε ο Κωστάκης ήταν σαφώς ανεπαρκείς και όχι όσο υπεύθυνες θα ήθελα, αλλά ο δε Γιωργάκης δεν μπήκε καν στον κόπο να προσφέρει τίποτα! Σε συγκεκριμένες και σαφείς ερωτήσεις απαντούσε με γενικολογίες και ασαφής έννοιες του τύπου αν με ψηφίσετε θα πάμε μπροστά…όραμα…σχέδιο…Ελλάδα… και φυσικά το περίφημο «λεφτά υπάρχουν». Κάθε λογικός αναλυτής δε θα μπορούσε παρά να προβλέψει πως θα έπεφτε προκαλώντας τεράστιο κρότο...